At de dei him omkeart

 

De kondysje bliuwt hjir goed op peil, want it waait de lêste dagen as in orkaan en ik fyts oeral hinne want ik haw hjir gjin auto. Dat ik kin mar better ekonomysk ynkeapje, want eat ferjitte betsjut net dat jin dan noch hurd efkes nei de winkel kinne. Dus mei boadskippelistkes wurkje.
Fan ’e moarn, en ek juster al, seach ik sa’n fiif meter fan my ôf in ielreager fiskjen by it arkje. Prachtich, hoe’t dy grutte bisten opstige kinne. En it jout oan dat der flink fisk sit. Dat is ek sa, want by moai waar sjochst de fiskjes gewoan swimmen. De snoek hat him noch net wer sjen litten, mar ja, wat wolle jo ek, mei al dat folk om ’e doar. Hoewol’t it waar him dus net fan de moaiste kant sjen lit, bliuwt it hjir prachtich, mei al dy moaie loften boppe it wetter. Jûns is it krekt in omkearde wrâld; dan liket it wetter fan it petgat ljocht en de loft wurdt dan just hieltyd dûnkerder. Krekt of draait de dei him om.
It mei hjir dan hurd waaie, mar de wyn rûst dêrtroch hearlik troch de beammen. Dat is foar my wier in sliepmiddel. Juster op bêd, doe’t it sa hurd reinde, hearde ik oant de oare kant fan it sket njonken my it wetter fan de reinwetterspiip yn it petgat plûnzjen. Krekt sa ast yn guon tunen wol in fontein hast, sa klittere it.
Ik kin my bêst yntinke dat it hjir by it hjerst ek goed tahâlden is.

Fan ‘e moarn hurd wurke oan it berneboek. At it in bytsje meisit, wurdt de earste, rûge ferzje berne op ‘e Feanhoop.

En, wat fyn ik fan it skriuwen foar bern? No, dat is noch net iens sa maklik. Neist it plot, dat taspitst wêze moat op de ûnderfining fan hoe’t bern it belibje (jonges, famkes?), moat ek it taalgebrûk passe by de leeftydsgroep dy’tst foar de eagen haste. En dêrneist is it skriuwen yn it Hollânsk hiel oars as yn it Frysk. Hieltyd is der de kar foar it Fryske wurd; hokker brûkst, it maklike, gongbere wurd of it wurd dat krekt fan tichter by de bedoeling fan de auteur leit, mar dat net sa bekend is?
Ik bin der al foar warskôge dat ik net te ‘maklik’ hoech te skriuwen; bern folje drege wurden faak sels wol mei in betsjutting yn en de kontekst helpt dêr fansels ek by. Sa lêst yn prinsipe sels ek in frjemde taal. Hast it wurdboek der faak net by, allinne at in wurd hieltyd weromkomt en do kinst der mar net efterkomme wat it betsjut, pakst it wurdboek derby.
It sil my nij dwaan hoe’t it aanst lêzen wurde sil. Spitigernôch ha’k krekt net in soad muoikesizzers yn de leeftydsgroep fan 8-10 jier, dus mar efkes sjen hoe’t it útprobeare wurde sil.

Fan ’e middei tusken twa en fjouwer oere, nee, tusken fjouwer en seis oere, of dochs net, it wurdt dochs sneon of moandei, komt der immen fan de KPN del foar it ynternet, want dat hearde hieltyd gjin útfallen te hawwen. Dat wie oars noait sa. Moandeitemiddei dan mar?
“No nee,” sei ik, “dan bin ik al hast wer yn Boerum. Kin’t echt net wat hurder?”
Se soene harren bêst dwaan. Dan wurdt it dochs mar freedtemiddei tusken twa en fjouwer oere, binne jo dan wol op it hiem, frou?
Ik wol hear, en ik haw twa flachjes oan de beammen by de wei spikere. In Fryske en in Nederlânske. Net te missen.
Ha’k aanst alwer in mantsje op it hiem, heare.