Sa gean der mar dichters dea en dea en dea,
net eltse dei, mar stadichwei, ien foar ien
reitsje wy se kwyt. En de politisy, sy sizze neat
mar smite mei wurden, deawurch wurde je derfan,
je gunne har je tiid, mar wat dogge se dermei?
In dichter tinkt nei. Soms in ûre, soms dagen,
en by flagen duorret in gedicht jierren foardat
it syn lêste wurden kriget. Mar dy, dat wik ik jim,
binne oertocht, der giet in lang sykjen oan foarôf,
in goaien en fangen fan ferwidering en ferlangen
fan mear nei minder, fan tefolle nei te min.
Sa gau binne se politisi nei it sin, wurden, mar leech,
dichters sykje se sa dreech, dochs dy geane dea,
allinnich harren wurden net, dy bliuwe bestean.
.
