Dat de wrâld en dêrmei ek it skoalbarren feroaret is foar minsken mei bern yntusken al gjin nijs mear. Sels it MBO docht mei oan de moderne tiid. Maaike hat goed har bêst dien op skoalle. Omdat der in pear kear yn it jier deselde praktykeksamens oanbean wurde, kinst as learling sels bepale hoenear’tst dêrfoar tentamen dochst. En alles wêr’tst foar slaggest, dat is binnen. Sy hie alles goed op gleed en sa koe it barre dat hja net yn juny, mar yn febrewaris al mei al har tentamens en opdrachten klear wie. Moai, mar moast se dan oan july ta wachtsje foar har diploma?
‘Nee,’ seinen se by har op skoalle, ‘wy dogge mei de tiid mei, dus se mei it earder oanfreegje en dan wurdt it har ek earder útrikt. Dat sa koe it dat wy tongersdei in tillefoantsje krigen mei it berjocht dat har diploma ophelle wurde koe.
Dat hawwe wy dus mar efkes tegearre dien, Maaike en ik. It moast eins ek drekst, want at se it diploma fóar 1 maaie yn har besit hie, koe se in part fan it skoaljild werom barre.
Op nei Grins dus. En ja, it wie wat in keale bedoening fansels, want mei it setten fan har hân ûnder it formulier wie it ek dien. Oars wol in hiel aardige mentor hear, dy’t har it diploma oerlange, mar gjin taspraakje of sa.
‘Dochs mar moai binnen, mem,’ sei Maaike.
En dat is sa, allround kapster is se no. Mar knippe? Ho mar. Hja wol wer oan it learen...
In sprinthavo. Ja, ek wer wat nijs. Twa jier Havo yn ien jier dwaan. En dêrnei? Skoalle foar sjoernalistyk yn Swol seit se...
Se wit wat se wol. No wol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten