Mûskes by Mukkes

Nei kafee Mukkes yn Ljouwert west mei mem, om de risseltaten fan in winter poëzykursus by Tsjêbbe Hettinga heare te litten. It wie moai. Teake Oppewal iepene de jûn en soarge foar de technyk. Der wienen mikrofoanen, hiel handich, want iksels bin troch it ferkâldzjen net sa bêst by stim. Ik hearde in tal fersen dy’t ik al earder heard hie op de kursus, mar guon kursisten hienen ek wurk fan foar of nei de kursus meinommen. De kursisten wienen (yn folchoarder fan ferskinen): Aukje-Tjitske Hovinga, Sipke de Schiffart, Aeltsje de Boer, iksels, Ytsje Hoekstra en Elske Kampen. De ôfwikseling fan poëzy mei muzyk wie goed. Muzyk wie der fan Renny Ausma en Ted Willemsen, Gerrit Gerlofsma en Basile Maneka Lukadi.
Ik hie allinne wol wat mear skoften hawwe wold, want wy kamen net oan praten ta en de krukken wienen fan hurdhout. Boppedat is it praten oer poëzy somtiden like nijsgjirrich as it skriuwen derfan. Wy hawwe by Tsjêbbe nochal wat mei haikû ompield, mar der wie mar ien kursist dy’t it oandoarst om dy haikû heare te litten. Wol troch in sprekstâlmasteresse yn persoan fan Wieke de Haan, mar dat docht neat. It wie moedich fûn ik, want haikû liene har mear foar lêzen dan foar foardragen.
Hawar, ús mem sei dat se it wurk fan de iene dichter net moaier fûn hie as fan de oare. Just it ferskaat jout kleur oan poëzy. Helder wie wol, dat der in protte te genietsjen wie, it publyk wie as mûskes yn Mukkes.