Neier en neier komsto
op my of. In slûpskaad
op oaljige fuotten mei rôze neilen.
Se gienen fan boppen nei ûnderen
hâlden ho by it húske en ik hearde dy:
it klettere en pofte, de doar stiet iepen.
De doar stiet iepen, it bêd kreaket.
do komst deryn. De sinne flamket
at it kezyn dyn laits heint.
It gerdyn knikt meistimmend;
nim it, nim it, jou dy del.
Kinst noch wol efkes sliepe.
Efkes sliepe wurdt neat, dyn
bleate skouder wanket en
blomket ûnskuld. No komt it
lusten neier, yn de rêst fan
geduld. Sêft tsjurrelet it bloed.
Ik haw lake en it die my goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten