prinsetún

De Prinsetún fan Grins wie juster en hjoed wer it plak foar dichters út it hiele lân (en Flaanderen). Ik woe freedtemiddei efkes sjen, om't der dan in protte kunde út it westen oanwêzich wêze soe. Te moaie kâns om strûpe te litten.

De twa minsken dy't my diskear it meast te pakken hienen wienen de Flaming Stijn Vranken, dy't meikoarten in bondel útbringe sil by Meulenhoff, en Vrouwkje Tuinman. De lêste koe ik alhielendal net, mar ik bleau stean yn de leafgongen fan de tún. Der sitte in soart fan natuerlike rútsjes yn, dêr't de dichters efter wei foarlêze kinne. It publyk kin dan hielendal om dy leafgongen hinne rinne en altemets efkes foar sa'n rútsje stean bliuwe om te harkjen.
It jonge frommiske die neat om har stim te ferheffen, dêrtroch diest as omstanner namste mear dyn bêst nei har te hearen. Want oardel meter fierderop stie de folgjende dichter te orearjen. Hawar, har teksten pakten my, en wat in moaie test dan foar jinsels as je nei de namme fan sa'n jonge dichteres freegje, en it blykt immen te wêzen dy'tst fan namme en lêzen al kinst, mar noch nea sjoen hast.

Cor van der Wal wie der ek, en dy smjunt woe ha dat ik alderhande frjemde drankjes preau en fan in namme foarseach. 'Hasto dat dan ek dien Cor?' frege ik. 'Nee', sei Cor, 'dat lit ik dy earst dwaan. Asto stean bliuwst wit ik dat it fertroud is'.

Cor en Tseard Bruinja wienen twa fan de pear Fryske dichters dy't ik dêr sjoen ha. Eins wat te min, fûn ik, neffens wat der wol wêze kind hie.
Faaks doch ik it oare jier sels in kear mei, as der plak is teminste. Der waard flústere dat der minder subsydzje foar dit evenemint komt, en dat it dus wolris yn oare foarm as earder presintearre wurde kinne sil. Wy wachtsje ôf.