Ik sykje dy yn de laaielinen fan ‘e klaai,
fan fierrens likest my ta te wiuwen.
Boppe grien beamte út in gouden tek,
wyt en read skimerje troch de kamûflaazje,
flaggen wabberje yn de soele wyn.
Ienmel it doarp út stiet weromkommen faai.
In slingerdyk om stadige stappen te riuwen
oan de fraach: ‘Is de wrâld my brek?’
At de timpel tekene is troch tatoeaazjes
blauwe man, lûk dan keal de weareld yn.
De stoepa van Hantum
Ik zoek je in de leylijnen van de klei,
van veraf lijk je me al toe te juichen.
Boven groen loof uit een gouden dak,
wit en rood schemeren door de camouflage,
vlaggen wapperen in de zwoele wind.
Ooit terugkeren naar het dorp staat je vrij.
Een slingerpad is om langzaam te buigen
voor de vraag: ‘Heb ik aan de aarde lak?’
Als de tempel getekend is door tatoeages
blauwe man, trek dan kaal de wereld in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten