Flewielen kij

Woansdei op Tongersdei, it trajekt fan Sleat nei Warkum

Foarjier

de beammen bloeie

it brûzjend grien is te sjen

langstme yn 'e loft

            haikû troch Tryntsje van der Veer

Hoe let bist fan ’e moarn ôfset Tryntsje?

De wekker skille om 05.15 oere en om healwei seizen siet ik yn 'e auto nei Warkum. Op de radio spile Blond Famke fan de Stones yn it Frysk, dat ik wie daliks helder. De bussen stiene om 06.15 oere alwer klear om ús nei Sleat te bringen. Der waard aardich wat ôfpraat, mar net troch my. Yn Sleat krige ik in bakje tee, doe wol in petearke en om sân oere fuort. It wie de lêste kear dat boargemaster Hoornstra fan Gasterlân-Sleat ús fuortskeat. Oer in jier bestiet dizze gemeente net mear. Hy hat ûnthjitten de folgjende kear mei te rinnen.

Hokker waar hast hjoed hân?

Wy setten ôf mei lekker waar, it soe deis in graad of 11 wurde en sa no en dan in bytsje mear, at de sinne trochbruts. Mar oars dan juster wie it net hjit en der stie in lekker strikerke. Wy kuieren ûnder moaie en âlde beammen nei Wyckel ta, dêr't Tjipke alwer it ferkear oan it regeljen wie. Ik soe him letter noch twaris tsjinkomme. Fan Wyckel gong it fia de Bargebeck nei Balk en doe it bosk yn. Dêr wie it dizich oant wy by de seedyk kamen. Underwylst hiene wy yn Aldemardum kofje hân, lekker bûten. Wy kuieren de hiele kuststreek omheech, fan Mirns, Laaksum, Skarl oant en mei Starum. Sa no en dan kipe de sinne der efkes trochhinne. Nei sop en bôle yn Starum belommere de loft. It like wol oft it tongerje woe. Oan Molkwar ta, dwers troch de lannerijen, hâlden wy it droech. Dêrnei wie it oan Hylpen ta de reinjas oan/út en de paraplu op/ôf. Dêr knapte it wat op, mar yn it lêste stik nei Warkum wie it waar wer minder. De lêste fiif kilometer waaide alles wer droech. Goed besjoen wie it prima rinnerswaar.

Wat is dy opfallen ûnderweis?

Ik rûn in skofke efter de bline man oan dy't, mei in toutsje ferbûn oan in begelieder, faak meidocht oan de Alvestêderintocht. Earder skreau ik in gedicht oer him, no wit ik oan wa ik it tastjoere kin. Wy praten oer de frijheid. Dat krekt troch dat stikje tou in folle gruttere frijheid te ferkrijen is. De man hat sels meidien oan de Maraton fan New York!

Mannich kear foel my it moaie, iere grien op, oan 'e beammen, yn de reidkragen. Fierder seach ik 'flewielen' kij, ik begryp yntusken fan Ytsje dat it Jersey-kij binne.
Fierder ha ik besocht in foto te nimmen fan fjouwer lamkes, dêr’t ien swart fan wie. Mar dy wienen sa bot oan it boartsjen, dat it net tafoel.

Wat wie in poëzy-momintsje ûnderweis?

Fansels is dêr it byld fan Herman Gorter yn Balk, en it is no ommers ek 'Maaie''.
De oersetting is neffens my makke troch Klaas Bruinsma.
By Laaksum seach ik in hûs mei de namme 'Bûtendyks'. Dy bleau ek hingjen.

By wa skoosto oan foar in miel en hokker relaasje hat dizze persoan mei de skriuwerij?

Ik sliep dizze nacht yn in appartemint by it hûs fan Ytsje Hettinga (66 jier) en har man Maurits. De ûntfangst wie alderhertlikst. Ytsje is neist har wurk op de buorkerij fan har man altyd warber wêst mei taal. Sy skriuwt ferhalen, toanielstikken en set ek oer. Bygelyks wurk fan Sartre en ek van Pinter. Sy fertelde my dat sy it skriuwen fan it opstel op de legere skoalle it moaiste fan fûn. Ytsje is ien fan de oprjochters fan SULT, it LokaasjeTheater fan de Súdwêsthoeke. Geregeld is se noch aktyf as toanielspielster en sy kin yn har rollen sels har eigen famylje ferrifelje.
Ytsje hat lang it Skriuwerswykein mei organisearre en sy hat seis jier lang bestjoerslid fan It Boun wêst. Wy hienen in tige gesellich petear en Ytsje makke dúdlik hoe libben it Frysk foar har is.

Wêrút bestie it miel iten?

Hearlike sop, dêrnei in klassyk streksum miel fan jirpels mei in gehaktbal en reade koal, (sels makke) apelsmots en in salaad. It neigesetsje bestie út fla en yoghurt.

Smakke it?
 
Jawis, top!

Wêr sliepste?

Op 'e souder yn it apartemintsje, dat apart fan it hûs stiet. Ik sjoch no út op de Koudumer Syl, rjocht foar de pleats oer dêr't no de soan fan de famylje mei syn húshâlding buorket. De Syl makket der in bocht, dat der is wetter oan meardere kanten. It is in prachtich (skriuw)plak.

Hoe let joust dy del, en wat is dyn lêste gedachte?

Jûn wol ik earder as oars út 'e wei. Der komme noch in dikke 114 kilometer. Ik hoopje foar moarn op krekt sa'n moaie rinnersdei as hjoed en op it moetsjen fan dan mar leafst twa skriuwers.

Op de efterlitten kaart foar Ytsje steane beammen en in fontein yn pointillistyske stil. Efterop stiet de haikû dy’t boppenoan dit ferslach stiet.

(faaks wurde der op in letter momint noch foto's oan dit blog tafoege)