Sonnetten

Ja, wy moatte der no dochs oan leauwe; wy binne al oan it sonnetteskriuwen by Tsjêbbe.
En dat falt my net ta, want ik bin in frije foarmdichter. Dy steure har net sa bot oan it ritme of it rym, mar dy binne wat mear mei de ynhâld fan it fers oan it pielen.
Mar goed, earne hie ik heard datst net earder in dichter wêze kinst foardatst in sonnet skriuwe kinst.
No, ik wit no al dat it myn hobby net wurdt.
Ik haw seker in eigen ritme yn ‘e holle, want de fersfuotten klopje allinne mar as ik it fers foarlês. As in oar dat docht doocht it net. Sizze se. Ja, net op ‘e kursus hear, want safier binne wy noch net, mar by eardere probearsels.
Foar woansdei moast it sonnet ynstjoerd wêze. Tsjêbbe sjocht it dan nei en set der wat opmerkings by, en op ‘e kursusjûn sels gean wy der dan mei ús allegear oer gear. Ik haw myn sonnet ynstjoerd, mei foar de wissichheid mar in lûdsbestân derby. Dan wit de man dochs hoe’t it klinke kin. As ik it mar foarlês.