lolly

Moai is dat om te sjen yn sa'n sineesk restaurant mei útstald buffet. Kinst fan alles nimme, en ast ienris goed en wol sitst, kinst sjen wat der noch mear omrint. Paken, beppen, dikke froulju, froulju dy't neat ha om by te setten, manlju mei grouwe kontbusen, famkes mei hakken sa heech dat se der mar kwalik op rinne kinne. En bern. Oeral bern. Stroffelst der hast oer, want sy sjogge net út. Der binne guont by dy't rinnendewei nei de tafel al fan har pantsje ite. Der stie ien njonken my mei in lyts topke taugé op it itensboard, dat moast mar efkes wokt wurde. De Sinees efter de baalje wist eins net wat er der oan hie. Ssssausss erbij? frege er op it lêst mar. Jawis, swietsoere.

Wy sieten moai yn it midden, mei it each op 'e kassa. Dy hat net ien kear iepen west. Allegear plestik jild. Pake helle him troch de slûf as hie er noait oars dien. Beppe stie geduldich te wachtsjen, taske ûnder de earm want dêr moast it paske aanst al wer yn. Pake wie klear. Hy lange beppe de pas oer, méi in pipermuntsje.

'As hat se leaver in lolly, leave?' frege er.
'Dy krij ik jûn wol' sei beppe.