As ik hjir bin,
en do oan de oare kant
dan sit it rút
tusken ús yn,
en de strjitte
mei it bushokje.
Ik sjoch op dy
del en do
sjochst nei de
bus út, mar soms
hiel efkes,
folgest mei dyn eagen
in do of hege
seefûgel bûten it ramt
fan myn rút. Dan
glânzet dyn antlit
sa moai dat it
liket oft de sinne
fan ûnderen skynt
nei boppen,
nei dit rút,
dêr’t ik efter sit te
sjen nei de jonge
fan de bus.
Letter hear ik
wa’tst wiest
en datst nei
Seelân giest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten