Jo steane sa stil

Sa hiel, hiel stil jo stal 

mei jo hannen, ik wol

jo sizze in sa leaf wat,

mar ‘k wit net wat.

Jo skouderkes dy’t sa moai binne,

om jo hinget ljocht hinne,

waarm, waarm, waarm, - stil omhong

jo waarmte, ik doch ferlangjen om.

Jo eagen binne sa blau

as klearber wetter – ik woe

dat ik ris even jo wêze koe,

mar ‘t kin net, ik bliuw fan my.

En ik wit net wat ‘t is wat

ik jo sizze wol – ‘t wie dochs wat.

                                                        Nei

                                                                                                      Herman Gorter (1864-1927)