Ruurdtsjes Kidelkollum

bist ûnskuldich, leaf


ûnder de blommen dyn ingelgesicht
wjukken tekene fan sinnebanen
bist wier sa ûnskuldich leaf

doe’tst hieltyd minder ietst en dronkst
hongen dyn rûne foarmen noch
yn dyn klean, ton sur ton

rokich oer myn fragen leinen
de runen dy’t de hûd útlutsen
mar dyn eagen baarnden, o

wat baarne se blau, mem
troch dyn frissele hier
omkrânse, dit gouden medaljon