foar de mûnsterearn
dy’t op har falt yn lege loft
hja skreau hûndert rûnten
yn skripte tekens byinoar
foar it skroarsoere
om har ljochthert en rêst
eamelt de earn har mei
nei it skeamel hege nêst
hy wol heine en fiere
ferpopkje en treastgje
as soe hja it leafste
de skriuwfûgel siket tûken
skikt dy om har hinne
it bliuwe mar pylken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten