Friese gedichten en columns - Ruurdtsje de Haan
16-08-2006
fan god los
wy hoege net te reizgjen
wy moatte neat moetsje
nin oansketten wyld
yn tebrutsen sinnen
we lizze ferbannen oan
om wurden mei wûnen
betsjuttings bestopje wy
mei fyntriedderige fûgelflappen
ûnder in tekken fan dôve nuten
slomkje doardieden yn it sied
oant sy net oars kinne
wy sizze neat ta
wy sizze toe mar
wês wa’tst biste
bûten de dreamen witte wy
wêr’t de reeën wenje
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hai Miranda,
Als bastaardfries kan ik eigenlijk niet anders dan het Fries vanuit bastaardij ervaren. Fries, Engels, Duits, Midlands, Limbo, ik lees, luister en bijkans schrijf alles door elkaar, wie doet me wat.
Ik heb een collega gehad die vol overtuiging het woord reizigen gebruikte. Prachtige onschuldige taalverkering. Ik ga spinnen van dat soort knopen zonder verwarring.
Het is een beetje als licht in een web. Je ziet het of je ziet het niet. Daar moet geen schijnwerper op, dan valt het weg. Ik ervaar het streepje in beide versies dan ook als verblindend. Alsof je het rag in de lus van een twijgje hebt gevangen en het onder mijn neus duwt. Moet je dat licht eens zien vallen!
Ga weg engerd! iek!
Nee dan liever ‘ferbannen’ of ‘biste bûten’ of dat laatste woord ‘wenje’. Het zal me compleet worst wezen of de schrijver daar iets mee bedoelt, het glinstert.
Het mooist glimt fûgelflappen. Verdomd ja denk ik dan, de snip gesnipt. Vertaal dat maar eens! Ik krijg er regenboogjes van in mijn web.
Ich spinne.
Nu nog lezen.
WOLF
Hoi Wolf,
Ja, hast gelyk hear, mei dyn spin yn it reachje. Dy't him sjocht wurdt net opfretten. Ik sil noch efkes mei dat stikje oan 'e gong.
Der falt sa'n protte genietsjen yn it Frysk, dat ik net oars kin dan der altemets ris efkes mei de bûslampe op skine.
Moai datsto hjir efkes kommintaar op joechst.
groetnis,
Ruurdtsje
Een reactie posten