ljochtsje op leaf

der is gjin moai
lilts, goed of leech
yn it lân fan dôf
en tsjusterte
fynst der stiltme
mar it jout dy neat

as in beam
werkenning wêze moat
yn ‘e bline tún
rint de stream
by de klinge del
mei ûnderweis in rook,
in wjukslach

dy’t tsjin de siele klotst
en opspat tsjin de rotsen
mei wite tusken
beswarst de stoarmen
en falwinen wurde loarme
mei morsehannen
út it ynderlik

der fljocht in laitsjend twamanskip
dat net mear wachtet op jierren
se lichtsje in alfabet op
yn harren mof it pakt
fan de kreaste keunst
it foegjen nei de foarm


ik taast allinne mar leaf
de dagen fljogge blyn foarby
ik ken de tún, de blommen
omearmje de beam