Ik spruts de taal fan alle folk
rôle wurden yn in simbalen skeal
myn stim de gong, it liet dat song
fan de âlde parrehouten peal
lit los, lit los de profesije!
ik krij kennis oan in nij ferhaal
yn in heimnis dat ik ea ferlear:
sy telt grutsk alle minsken gear
sy is as in skonken wynbokaal
yn it brutsen krakelee jit se
in hiel fol en droegen libben
fan sêfte hannen rûn beruorre
ferkent sy bûch en barst, giet
oer de skras dy’t in lustlang duorret
en at de klanketaal berêst
glazueret leafde noch it glês.
© Ruurdtsje de Haan
(nei 1 Kor. 13)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten