Ik de beahipper

It hat gjin doel en jou lûd,
ik krij hieltyd gjin gehoar en ik
wit wat der bard is mei dy mosk
op it dak. De rein en de wyn

makken fan dy de kjeld en my sa hosk
en ik tocht ús dy swiete pea nochris yn
foar’t de sinne syn ljocht wer falle liet.
Ik bin de beahipper en do de hearemyt.

It hat gjin doel en bûch nei dy oer,
wy steane op de râne fan it dak
fan in glêzen hûs. Yn de dream

sweefde ik nei dy ta, oant er bruts.
No bid ik my de knibbels hast krom,
myn leave en de line bliuwe stom.