Leafde

Sa is myn woastyn:
stiltme mei it lûd
fan in gewisse

yn de griene katedraal
fan myn jonkheid
hie ik noch gjin aan

no’t ik âlder bin
klinkt de skientme
yn it suver wêzen

fan wat is: de dea
hat der gjin thúslân en
de frjemdling gjin grinzen.