It hûs jûchheit!
It ljochte hûs
mei de oranje ramen.
It fiert feest
want hy is thúskomd.
Der waard net op rekkene,
dochs kaam er noch.
Nimmen stiet foar de ruten
útsein wy
dy’t yn it tsjuster stean
om mei oranje herten
wer nei hûs te gean.
Njonken dit hûs
dat donkere, sletten hûs
dat him deljout ûnder de
wetten fan de natoer.
De minsken fergetten,
blyn op bêden útspraat.
It hûs mei de kniperskop.
It sil de oare deis wol
wekker wurde, útslept,
mar och sa efterop.
Willliam Degouve de Nuncques
Het huis juicht!
Het lichte huis
met de oranje ramen.
Het viert feest
want hij is thuisgekomen.
Er werd niet op gerekend,
toch kwam hij nog.
Niemand staat voor de ruiten
behalve wij
die in het duister staan
om met oranje harten
weer naar huis te gaan.
Naast dit huis staat
dat donkere, gesloten huis
dat berust onder de
wetten van de natuur.
De mensen vergeten,
blind op bedden uitgespreid.
Het huis met de knijperskop.
Het zal morgen wel
ontwaken, uitgeslapen,
maar toch - zo achterop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten