Yn it boek

Jan is drok oan ‘t learen. Woansdei hat er jierdei, en tongersdei wol er it rydbewiis foar de bromfyts helje. Scooterriders moatte nammentlik ek in rydbewiis ha. En Jan hat de hiele fakânsje, seis dagen wyks oan it wurk west foar syn sprintscooter. No leit der oeral wat: yn it fytsehok, yn de garaazje, boppe op syn keamer en út en troch hat er bûten op ‘e line in stik plestik te droegjen. Dan hat er earst oan it skjirjen west mei skuorpapier, en dêrnei it spul ôfspield. En dan moat it droegje.

De fakânsje is om, elkenien moat nei skoalle ta, ‘mar minent begjint no mem,’ sei Jan. Skoalgean liket op fakânsje, ast wikenlang sa bot yn ‘t spier west hast.
Even sa goed frege ik my ôf, oft er it puzzelpakket fan syn scooter no al kompleet hie. Hy hie hjir en dêr wat wei koft en byinoar sparre, mar nei trije moanne koe ik der noch gjin scooter fan meitsje. ‘Nee mem,’ sei Jan, en hy seach my der by oan as wie ik in dom blondsje, ‘mar ik wit fansels wol persys wêr’t alles leit. En aansens, ik moat noch efkes sparje, dan haw ik de saak kompleet en dan sil ik him yn inoar skroevje. Mar dat is it moaiste wurk, dat bewarje ik foar it lêst.’
‘Tinkst der dan wol efkes om jonge, datst alles ôfbetelle hast?’
Want ik hie in dei-ôfskrift fan ‘e bank fûn, dêr’t wûnderlik op stie: ‘.... en no noch tachtich euro, dan binne wy lyk.’
‘Jaja, dy ha’k allang werombetelle oan Sjouke’, sei Jan, ‘sit dêr mar net oer yn.
En wol mem no efkes stil wêze, want ik moat leare, oars helje ik it rydbewiis net.



Wist mem trouwens wol, dat jongeren gefoelens en emoasjes hawwe omdat se dan witte dat se libje? Dat stiet hjir yn it learboek. Mar dy emoasje meie se net brûke op ‘e wei.
Wat kinne der in ûnnoazele dingen yn sa'n boek stean, net?’