Der sit in wrâld yn dyn sinne
en hoe’tsto meidraaist mei de beammen
dy’t wy joegen op de heitedagen
hellest de wrâld nei it hiem
elk kin der sûnder skruten komme
sprekst se oan, ferhellest fan doe
hoe’t alles gongen is, do de wrâld
ynteachst mei hinnen fan de hoanne
en no skarrelesto om hûs
do wolst de jierren warre
thús ûntspringst de dûns fan de drokte
ast dy delsetst op ien fan de stille stuollen
ûnder de fjirtjin fruchtbeammen om it spul hinne
draaisto mei de sinne mei
sjochst nei boppen, telst de apels en parren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten