winnende kollum: de útferkiezing

Mei dizze kollum wûn ik de Nederlânske 'Boer siket frou'-kollumwedstriid:



De uitverkiezing

Gerard krabde zich eens achter zijn oren. Hij wist het al, maar dat was het spel niet natuurlijk, om dat nu al te laten blijken. Tijdens het schoonspuiten van de hokken in de stal liet hij zijn gedachten eens rustig gaan. De drie vrouwen die van de aanvankelijke tien waren overgebleven, Marja, Leonie en Pauline, waren in huis bezig. Ze hadden hem beloofd, nu ze er toch waren, het woongedeelte eens een beste beurt te geven. Natuurlijk zou er tijdens het werk ook worden gekletst, dat wist hij wel zeker. Maar nu had hij even fijn de tijd voor zich alleen.
Morgen moest hij iemand ‘elimineren’. Wat een akelig woord was dat toch! En wat een rotklus. Hij vond het oergezellig met die drie meiden, het liefst zou hij ze alle drie houden. Maar ook dat was niet volgens de spelregels. Hij zuchtte eens.
Pauline. Haar mooie haar, haar zachte stem. De verrukking in haar ogen toen ze dat biggetje in haar armen hield. Die blik herinnerde hem aan vroeger, toen hij achter het hek toekeek hoe de biggetjes werden geboren en zijn vader ze zorgzaam droogwreef met wat stro. Toen hij wat ouder werd, mocht híj dat doen. Het mooiste werkje van de hele fokkerij, vond hij. Later was het allemaal gewoon geworden. Hij deed het zo vaak, dat hij nu alleen nog op het gewicht van de pasgeborenen lette, en of er eentje apart gezet moest worden wegens zwakke gezondheid.
De gedachte aan de biggetjes en Pauline zorgen voor een stille glimlach op zijn gezicht. Het zou lang duren voordat Pauline de biggetjes ‘gewoon’ zou vinden, dat wist hij zeker, hij voelde het. De andere twee vrouwen waren òf de boerderij al gewend, òf ze waren gewoon wat harder. Zij verblikten of verbloosden niet bij wat ze allemaal op de boerderij tegenkwamen. Dat had natuurlijk ook z’n voordelen; ze waren de boerderij en het boerenleven gewend en zouden zich niet snel uit het veld laten slaan.
Nee. Hij wist het zeker. Hij zou de zachte Pauline wegstemmen en met Marja en Leonie achterblijven. Met Pauline zou hij later, als het programma afgelopen was, weer contact opnemen. Wat er tussen hen tweeën was ontstaan in die paar dagen dat ze hier was, hoefde niet voor de camera’s te worden uitgemolken. Pauline was hem te lief.





Hjir falt de kollum op 14 febrewaris te lêzen.