13-11-2019

Hjerst

Mocht it mar hjerst bliuwe





Op it hiem fan ús heit en mem
lizze oeral ôfwaaide blêden,
fan alderleie foarm en kleur.
Eartiids wienen se allang oprêden
krige heit op saterje de biezem beet
en hie er se allegear op ien bult rêge,
of de jonges dienen it, nei wat geseur.

Yn ‘e hûs is it ek hjerst,
mem hat alles kreas ynoarder,
mar rint algeduerigen yn in fest,
it hier wappert wylder om ‘e holle,
it wurdt faker wosken troch de help
mar opstekke wurdt har wat tefolle.
De tiid ferrint oars, elts hat tekoart.

Heit en mem rinne wat trager en
der stean twa rollators yn de gong parkeard
mem kin net stjoere, seit heit
sy nimt de bocht hieltyd ferkeard
“Dat er dat noch sjocht,” is wat mem seit,
“en hy wurdt ek al wat dôf.”

Heit en memmes hûs en hôf
rêste op in lange tiid en doer
fan moaie maitiden, simmers en hjersten,
mar de winter, dy slagge se it leafste oer.




.




Geen opmerkingen: