16-01-2011

Nijelogismen





Ranchsirkus of It Paradyske?



Hoe wol’ je lju ferliede nei Fryslân te kommen,
At al it oare lân ferhuftere is mei hûzen en fabriken?
Men sûget in streekplan foar Fryslân út de tomme
mei grutte hûzen en nóch gruttere hiemen en diken.

At der tusken de kûlissen in park fan ranches ferriist,
dat de ‘smart-agent’ foar it ferhynsterpôljen betocht hat,
is dat de Griene Pieren yn de krite in ôfgriis.
De ‘experience’ yn libjen en wenjen wie in alâlde skat,

dy’ t ferkwânsele wurdt foar ymport, jild en ferkear,
- in solitêre mienskip -, as soe dy der no al net wêze.
Bûgje boargemaster en wethâlders foar mear, of foar ear?

Sil’ wy aanst op it boerd it oppoaike ‘Blommedael’ lêze,
en giet it folksprotteljen oer: wa hat de grutste pimel?
Wês mar wis: It Paradyske wurdt gjin hynstehimel.


11-01-2011

Ranch-Fryslân of It Paradyske



Hoe wol’ je lju ferliede nei Fryslân te kommen,
At al it oare lân fersmoarge is mei hûzen en fabriken?
Men sûget in streekplan foar Fryslân út de tomme
mei grutte hûzen en nóch gruttere hiemen en diken.

At der tusken de kûlissen in park fan ranches ferriist,
sa’ t de ‘smart-agent’ dat foar de greiden ûntwurpen hat,
is’t foar de minsken yn de kriten in ôfgriis,
de ‘experience’ yn libjen en wenjen wie in alâlde skat,

dy’ t ferkwânsele wurdt foar ymport, jild en ferkear,
- in solitêre mienskip -, as soe dy der no al net wêze.
Bûgje boargemaster en wethâlders foar mear, of foar ear?

Sil’ wy aanst op it plaknammeboerd ‘Blommedael’ lêze,
en wurdt it oars net in spultsje fan: wa hat de grutste pimel?
Wês mar wis: It Paradyske wurdt gjin hynstehimel.






Tekenje de petysje!

10-01-2011

Dreech wurk



Hiel nuver is it om te fernimmen dat minsken soms by je komme mei it fersyk om in gedicht te skriuwen, meast in opdracht foar in hiel bysûndere gelegenheid. Oan de iene kant begryp ik it wol; it moat in bysûnder ferwurdzjen wêze fan in bysûnder gefoel, en dat kin fakentiids better mei dichterlike wurden dan sa planút. Oan de oare kant is it fansels in sizzen mei in omwei: it wurdt net streekrjocht of mei safolle wurden sein. In fers is net altiten like iepenlik, en dy fan my perfoarst net. Dus wêrom freget men it? Moatte de harkers of lêzers harren eigen konklúzjes lûke út de sprutsen of skreaune taal?

En dan is der noch de kwestje fan ynformaasje. Ik freegje de oanfreger it himd fan it gat. Ik wol wite wa’t de persoan is dêr’t it oer gean moat, ik wol alle mooglike ynformaasje hawwe en foaral fansels wêrom’t er neamd (lês: ) eare wurde moat yn in fers. Ik wol witte hoe’t de haadpersoan himsels sjocht of seach en hoe’t de oanfreger him sjocht. Dat leveret faak al de nedige problemen op, want dy fisy’s kinne aardich útinoar rinne. Wêrom dan dochs sokke putsjes oannimme? Want maklik binne se nea. In berteferske, bygelyks, seit eins folle mear oer de âlden fan it bern as oer it berntsje sels, dat der is, mar noch gjin persoanlikheid is. Ik ferdichtsje leaver in âlder persoan.

Foar my is it in útdaging om it byld dat ik krij, sa oer te setten dat de persoan werkenber wurdt. Soms sprekt dy persoan troch it gedicht hinne en wurdt dy tekst hast like libben as in foto, of, noch better, in fideo. De macht fan taal is hiel oars as dy fan byldmateriaal, minder direkt en dochs kin dy minsken behoarlik reitsje. Moai, mar dreech wurk dus.