Fûgel mei ljochte kúf

Skaadfanger





Ik hearde him tsjotterjen
mei syn kleare tsjirpende fûgelstim.
Ik hearde him sels bewearjen
dat nimmen it better kinne soe,
yn dizze jûchheiende sinne.

It strewiel smiet in skaad nei foaren.
Ik seach hoe’t er siet te loeren,
de eagen feroaren fan kleur.
Immen soe it hjoed besoere,
sa foel seach er; ik waard gewaar
de inge bân tusken wollen en hawwen.
Nea witten hoe heech er springe koe
en hoe skerp de heaken fan de kloeren.
It einiget steesoan hurder as it begjint:
in fioel sjongt en in fûgel flodderwjukket.

De moarne boarget de sinne yn syn skoat,
de dei briedt en de dea is read.