Dit wykein wienen wy yn Rotterdam, wy soenen nei de tennisfinale yn it Ahoy. Om’t je noait witte hoe’t it mei it waar sit, binne wy deis tefoaren al dy kant út gien. Wy woenen der wis fan wêze dat wy der op tiid wêze soenen. De finale soe sneins om 12.00 oere middeis begjinne. Doe’t wy der kamen om in oere of alve hinne, bliek dat om 12.00 oere net de inkeld, mar de finale dûbeld spile wurde soe. Alderbêst, tochten wy, mar dy moat der dan op ta wêze, want wy komme foar de finale inkeld. Dy soe dêrnei wêze, om 14.00 oere. Fuort mar wer.
Us wurdt neat frege, men is oerlevere, no? Mar eins hienen wy doe al op skerp stean moatten. Dat is mei fersekeringen ek sa. Ast wat fergees krigest, moatst derop rekkenje datst it dûbelde kwyt bist fan watst fan plan wiest út te jaan.
Seit ús heit altiten.
Hawar, de dûbeld wurdt spile. Moaie wedstriid, mar it gie my fluch genôch. Dûbeld sa hurd, hin. Ik bin der wis fan dat at se my filme hienen, dat ik dan oars net dien hie as sitten te nee-skodholjen.
De finale wie tusken Robin Söderling en Mikhail Youzhny. In Sweed en in Rusk. Doe’t dy lêste it fjild op kaam hie al wat in nuver gefoel, want hy hie in lyts famke oan de hân dat strielde as in sintsje, sa wiis wie se dat se him it fjild op bringe mocht. Mar hoewol’t er har hantsje beet hie, gie der neat fan him út, hy seach net iens nei it famke. It like wol oft er har plichtmjittich meitôge.
Raar fûn ik dat. Mar miskien wie er wol sa bot konsintrearre dat er him fan neat bewust wie?
De Rusk briek de service fan Söderling drekst yn de earste game al. Mar Söderling rekke net yn panyk en pakt de tried rêstich op yn de twadde game.
It slagget him en brek werom yn de tredde en fjirde game. Nei it winnen fan de earste set moat de Rusk behannele wurde. Net oan de pols dêr’t er earder oan blessearre west wie, mar oan de hamstring. Dêrnei gie er suver opknapt goed fierder, mar hy koe de goed spyljende Söderling net hâlde. Dat fernaam er, en doe joech er belies. De hearen hienen doe likernôch trije kertier spile. It oerjaan fan Youzhny kaam út it neat wei opsetten. Hy wie net fallen, hie net mei de foet lutsen of ompield, neat fan dat alles. Hy gie gewoan sitten en rôp de wedstriidlieder. En dat wie it dan.
Wy hienen de kaartsjes al hast in jier lyn koft foar Romke, foar syn fyftichste jierdei. Dy hâldt ôfgriislik fan tennis. Leit der hiele nachten foar. Mar hy hoecht der net wer hinne, sei er fan ’e moarn. Wy hoege der net wer in kaartsje oan te spandearjen.
Mikhail Youzhny hat yn Rotterdam € 125.000,00 opstrutsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten