Postma en de frou

Fan 'e jûn kaam de nije buorfrou efkes del. Ik haw se in kopke tee oanbean, mar dat sloech se ôf. Doe hienen wy al yn de keamer sitten, de hal trochwest en in heal oere yn de keuken stien te praten.
Dat falt my wol op; ast de minsken in rûnlieding joust, binne se samar wer by de achterdoar. Wol maklik eins om soks te witten.

Ik skreau de lêste tiid wol fersen oer 'Postma en de frou', dat wienen dan de buorlju. Nimmen fan harren kin dat op harsels belûke, want der hawwe de lêste tsien jier wol tsien kear oare bewenners njonken ús sitten. It wie de muoite net harren nammen te ûnthâlden. Dat it sa'n trochrin wie kin wat oer dat hûs sizze, oer de Postma's, of oer ús, fansels.

Hawar, no hat buorfrou hjir west, en ik freegje my ôf: kin ik noch wol ûnbefongen oer Postma en de frou skriuwe?
Hinget even fan de duer fan har ferbliuw ôf, tink.