14-09-2008

Ik libje, dus bin net dea







Dit is wat ik net ferdrage kin:
it wurk behindere fan deistich libben,
literatuer, wittenskip en tabak.
De skientme fan in kaktus
sjoch ik seldsum, oars as in glês
by in krûk drank mei in koark derop,
krûpdieren dy’t inoarrens sturt sykje,
it sletten skrift fan Job.

Wat libbet wol krûpe fan 't papier,
wat ûnrêstich siket dûkt werom yn 't boek.
Dêrom dat ik in planke skoep,
in glydbaan fan it libben nei de dea.
Sa bin ik God, yn alle ivichheid
bliuwt myn skepping bestean.
Dochs hoedzje ik my foar Job:
ik driuw op idelheid.