13-06-2008

At dyn hier mar goed sit








Dêr stean jo dan. Mei de lytse trep yn ‘e hân ûnder de flaggestôk.
Ik hie socht om in skoaltas fan ús Maaike, mar dy hat allegearre fan dy djoere merkdingen. Dat begrutte my om dy bûten yn in it snústerige waar te hingjen. Dat soe sy my ek net yn dank ôfnimme at se moarn thúskaam.

Nee, ik hie in better idee: sy mei ommers sa graach winkelje? En by eltse himsels heechhâldende winkel kriget se in djoer taske: in legergriene mei in liuwke deroan, in swartenien mei goudene letters derop, in witen mei in sebralintsje deroan...De swarte koe it wol dwaan, besluet ik. En dêr hinget er dus, pontifikaal: fíftysíx. Der kinne in hiel soad boeken yn, mar dy hawwe dizze tas noch nea sjoen. Se hoege tsjinwurdich net alle boeken mear mei te tôgjen, der binne no klúskes op de skoallen. En Maaike hát wat boeken hin en wer sleept, want dy hat fjouwer en fiif Havo yn 1 jier dien op it Sprintkolleezje yn Grins, achter har kappersoplieding oan. No is it paad frij foar it Windesheimkolleezje yn Swol. Want Maaike wol sjoernaliste wurde, by in krante, of radio of televyzje.

Moandei kin se de boeken wer by de boekhannel yn Grins ynleverje. Dy kinne noait allegearre yn har skoaltas. Helje wy de Fiftysix dan wer del, dan kinne se dêr kinne wol yn, tocht ik, en rûme de trep wer op.
‘Ast no by televyzje te wurk komst, hast ien foardiel,’ sei Jan; ‘dyn hier sit altiten goed’.


Geen opmerkingen: