hja leit oan de wei
opbiere
ûnder in fersketten swilk
yn frede of ferlossing
de eagen ta, de krollen sacht
hja leit healweis
it bernjen fan libben
op ûnberne poatsjes
de ierde fan dracht swier
it tsjusteret, it wurdt no nacht
op it Satellytpaad
wurde betontegels staasjes
trije koweblomkes yn de berm
bûge foar in heilbui
it hert fan de mûne stûket
Geen opmerkingen:
Een reactie posten