bedrygde soarten

Wat der op ’t heden mei Romke is wit ik net, mar hy hat de holle der net alhiel by.
De bôle wie op, en wy hawwe net in bakker yn it doarp, dat ik frege oan Romke oft er der ek noch op út moast. Romke moat sa faak gau efkes noch wat helje foar it doarpshûs; hjoed hat er ek wer in klup fiifenfyftich plussers foar in stamppôtbuffet. En ja, hy moast noch efkes nei Kollum ta. ‘Kinst dy bôle wol efkes meinimme dy’t Maaike sa lekker fynt’, sei ik tsjin him. Maaike lei dy deis siik thús op ‘e bank. ‘Ja!’ rôp Maaike ferheard, ‘heit kin dy lekkere Pandabôle wol efkes meinimme!’ ‘Dan moatst mar efkes by Van der Byl oan’ sei ik. ‘Nee mem, dy hat Riemersma yn Kollum allinne mar’ sei Maaike.

Dat sa tsjin seizen smiet Romke triomfantlik twa Tigerbôlen op it oanrjocht. ‘Wat hat heit no meinommen?’ sei Maaike. No, tigerbôlen, krekt sa’t jimme seinen’, sei Romke. Maaike en ik seagen inoar ris oan. Tigerbôle? Dat wurd hienen wý net yn de mûle hân. Dat wy gienen der tsjinyn, mar dan kinst Romke noch net. Dy hold by heech en leech út dat wy ‘tigerbôle’ by him besteld hiene, en gjin Pandabôle.

Jan hie op it lêst syn nocht fan it harsenskrabjen en murk droech tsjin Maaike op: ‘meitsje dy dochs net drok fanke, wy freegje skielk gewoan oan heit: ‘rydt dêr no in Fiat Tiger, of is it in Fiat Jaguar?’