Hingje de jas mar yn de gong

hoe’t ik dy ha wol
mei hier
en dat brune fel
witer yn ‘e winter

altiten wer
nei my takeard
mei seine
koartknipte fingerseinen

en eagen
dy’t nei lippen lûke
foar wurden, in tút
of in tongetip

at ik rin
nimst deselde trêd
mei dyn lingte
en dat bytsje breedte

op dyn grûn
wurd ik túnker
gjin plant negeret
dy dûbele segen

datst thús bist
dêr genietsje ik fan
steesoan eefkes myn noas
yn dyn jas op ‘e gong