Wat der net al driuwt

Driuw yn it limoer, myn jonkje,
no’t boppe it wetter brekt.
Dyn spegelbyld yn de plassen
makket skrassen op myn antlit,

ik kin net fierder mei de komeedzje.
Heit joech him der ûnder del,
do hiest mear myn fel. Der is
gjin remeedzje mear, remeron

kostet my de kop, dêr bliede
myn harsens. De himel spilet foar hel
om it wiif mei de blauwe mouwen.
Hjerstmis driuwt yn in loftballon.