Tante yn 'e tinte

Net safolle nijs fan it front hjirre; wy hawwe griperich west en dan hast net oeral sinne oan. It modderet mar wat troch sa. Yntusken hat it grutte World Servantsfeest wol west yn Boerum. Jan hat dielnommen yn de organisaasje en alles wat er dwaan moast is ek útfierd, al gienen guont dingen wol op it lêste momint. Hy hie dus ek de gryp, mar hat de jûns al yn de feesttinte west. De artysten ( Henk Wijngaard, Roef en Marjan, grutte Geart, Jan Johannes, Tseard en Nick en Simon (de freonen fan Jan Smit) ) wienen allegear en op tiid presint. De presintator fan Holland FM hat de saak wat oan inoar praat. De tinte wie goed fol en Van Kammen hie it spul netsjes foar inoar, bodyguards as kleankasten included.

Kinst ek sjen dat wy net mear wend binne om dat soart feesten mei te meitsjen. Ik kaam yn dy tinte en tocht: ‘earst mar ris in bakje kofje’, dus ik trêde op ‘e drankwein oan. Se hienen der sa’n moai brechje foar. ‘Maklik,’ toch ik, ‘foar at it wat wiet waar is, dan hoege de minsken net yn de drits om te wâdzjen’. Mar nee, dat wie it plak foar de obers, dêr hie ik neat te sykjen waard my al gau dúdlik makke. Dat tante moast mar werom, en achter de baalje keurich om in bakje kofje freegje. No, dat hienen se wol. Mar mei myn jild koenen se neat, ik moast earst muntsjes keapje seinen se. No, dan earst mar op nei de munteferkeapkarre. Dêr ha’k de eagen mar efkes tichtknypt foar de prizen, oars krije jo ek neat, no. Wer op nei de kofje, en ja hear, diskear hie ik it systeem goed folge. Kofje mei molke. Nei it twadde bakje koe om my it feest wol begjinne, mar it moast noch op gong komme. Ik seach om my hinne nei stuollen en taffeltsjes, mar dat is der tsjinwurdich net mear by.
‘Dêr goaie se mei, mem,’ sei Jan. Ik koe it my net foarstelle, mar goed, skynber is dat sa. Dat jo moatte de hiele jûne no stean. Gjin wûnder dat der gjin âlderein mear yn dy tinten komt. Dat is ommers net út te hâlden. ‘No ja, dan mar wat dûnsje’, tocht ik by mysels. Ik haw dus oant 1 oere nachts ta dûnse. Twa dagen like lam yn ‘e fuotten west as wat, mar dat docht neat.
Doe’t ik letter op ‘e jûn wer by de drankwein kaam om reade wyn, sei it oberkewat spytgnyskjend: ‘O, moatte jo neat hawwe mei molke?’ Ik sei: ‘Nee jonge, ik kom der hieltyd mear yn. No wyn en as ik aanst wer kom, kinst de bearenburch mar klear hâlde.’